سؤال: آیا زنده شدن پس از مرگ در دنیا نمونه تاریخى دارد؟

جواب: در تاریخ گذشتگان مواردى را مى یابیم که افرادى بعد از مرگ به این جهان بازگشتند مانند ماجراى عجیب یکى از اقوام پیشین، که بیمارى مسرى و وحشتناکى در محیط آنها ظاهر گشت، و مردم یکى پس از دیگرى از دنیا مى رفتند، به همین دلیل هزاران نفر، از آن منطقه فرار کردند، از انجا که آنهاپس از فرار از محیط خود و رهائى از مرگ در خود احساس قدرت و استقلال نمودند و با ندیده گرفتن اراده الهى و چشم دوختن به عوامل طبیعى دچار غرور شدند.

سؤال: هدف از رجعت قبل از رستاخیز عمومى انسانها چیست؟

جواب: با توجه به آنچه از روایات اسلامى استفاده مى شود این موضوع جنبه همگانى ندارد، بلکه، اختصاص به مؤمنان صالح العملى دارد که در یک مرحله عالى از ایمان قرار دارند، و همچنین کفار و طاغیان ستمگرى که در مرحله منحطّى از کفر و ظلم قرار دارند.
چنین به نظر مى رسد: بازگشت مجدد این دو گروه به زندگى دنیا به منظور تکمیل یک حلقه تکاملى گروه اول و چشیدن کیفر دنیوى گروه دوم است.

سؤال: آیه 83 سوره «نمل» چگونه دلالت بر رجعت دارد؟

جواب: بسیارى از بزرگان آیه 83 سوره «نمل» (وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّة فَوْجاً مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیاتِنا فَهُمْ یُوزَعُونَ) «(به خاطر آور) روزى را که ما از هر امتى، گروهى را از کسانى که آیات ما را تکذیب مى کردند محشور مى کنیم; و آنها را نگه مى داریم تا به یکدیگر ملحق شوند!» را اشاره به مسأله رجعت، و بازگشت گروهى از بدکاران و نیکوکاران به همین دنیا در آستانه رستاخیز مى دانند; چرا که اگر اشاره به خود رستاخیز و قیامت باشد، تعبیر به (مِنْ کُلِّ أُمَّة فَوْجاً) «از هر جمعیتى، گروهى» صحیح نیست; زیرا در قیامت همه محشور مى شوند، چنان که قرآن در آیه 47 سوره «کهف» مى گوید: (وَ حَشَرْنا هُمْ فَلَمْ نُغادِرْ مِنْهُمْ أَحَداً) «ما آنها را محشور مى کنیم و احدى را وا نخواهیم گذاشت».شاهد دیگر این است که: قبل از این آیه، سخن از نشانه هاى رستاخیز در پایان این جهان بود، در آیات آینده نیز به همین موضوع اشاره مى شود، بنابراین، بعید به نظر مى رسد که آیات قبل و بعد، از حوادث پیش از رستاخیز سخن بگوید، اما آیه وسط از خود رستاخیز، هماهنگى آیات ایجاب مى کند که همه درباره حوادث قبل از قیامت باشد.(2)
 

سؤال: رجعت به چه معنى است و دلائل اثبات این عقیده چیست؟

جواب: «رجعت» از عقائد معروف شیعه است و تفسیرش در یک عبارت کوتاه چنین است: بعد از ظهور مهدى(علیه السلام) و در آستانه رستاخیز گروهى از «مؤمنان خالص» و «کفار و طاغیان بسیار شرور» به این جهان بازمى گردند.

سؤال: اسم اعظم خدا در کدام آیات آمده است؟

جواب: در حدیثى از «براء بن عازب» آمده است که مى گوید: به على(علیه السلام) عرض کردم: «اى امیرالمؤمنین: تو را به خدا و رسولش مى خوانم که برترین چیزى که پیامبر(صلى الله علیه وآله) ویژه تو کرد، و جبرئیل آن را مخصوص پیامبر(صلى الله علیه وآله) ساخت، و خداوند جبرئیل را به آن فرستاد، در اختیار من قرار دهى! فرمود: هنگامى که مى خواهى خدا را با نام اعظمش بخوانى از آغاز سوره «حدید» تا شش آیه ـ تا آیه (عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُور) ـ بخوان و سپس چهار آیه آخر سوره «حشر» را، بعد دو دستت را بلند کن و بگو: اى خداوندى که چنین هستى، تو را به حق این اسماء مى خوانم که بر محمد(صلى الله علیه وآله) درود فرستى و فلان حاجت مرا برآورى سپس آنچه را مى خواهى بگو. سوگند به خداوندى که معبودى جز او نیست به حاجتت خواهى رسید ان شاء الله.

ولى نباید فراموش کرد که اسم اعظم الهى تنها الفاظ نیست، تخلّق به آنها نیز لازم است.(1)

1. تفسیر نمونه، جلد 23، صفحه 323.

التماس دعا

سوال: چرا امام علی(ع) و امام رضا(ع) که مدتی در راس حکومت بودند فدک را برنگرداندند؟

جواب: از مسائل بسیار قابل توجه این که هیچ یک از امامان اهل بیت(ع) بعد از غصب نخستین، هرگز در امر فدک دخالت نکردند، نه على(علیه السلام) در دوران حکومتش در این امر دخالتى کرد و نه امامان دیگر، و افرادى مانند عمر بن عبدالعزیز و یا حتى مأمون خلیفه عباسى، پیشنهاد کردند که به یکى از ائمه اهل بیت(علیهم السلام) بازگردانده شود، و این واقعاً سؤال انگیز است که این موضعگیرى در برابر مسأله فدک به چه علت بود؟چرا على(علیه السلام) در زمانى که تمام کشور اسلام زیر نگین او بود این حق را به صاحبان اصلى بازنگردانید؟
در پاسخ این سؤال مهم تاریخى مى گوییم:
 

سوال: غاصبان خلافت از چه روش هائی برای پنهان کردن فضائل اهل بیت(ع) استفاده کردند؟

جواب: بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله) طوفان عجیبى در جامعه اسلامى بر سر مسأله خلافت در گرفت، طوفانى که نتیجه آن تغییر محور خلافت از خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله) به سوى افراد دیگرى بود، آنها که از سوى خدا به عنوان جانشینى پیامبر(صلى الله علیه وآله) معرفى شده بودند کنار زده شدند، و دیگران جاى آنها را گرفتند.

سؤال: شیعیان چه تعریفی از عصمت دارند؟
جواب: عصمت از دیدگاه دانشمندان شیعه به معناى مصونیت عده‌اى خاص از بندگان خداوند از گناه، اشتباه، سهو و نسیان است، سرمنشأ این مصونیت و عصمت نیز لطف و توفیفى است که از جانب خداوند شامل حال آن افراد مى‌شود که در نتیجه فرد معصوم در عین حال که قدرت بر انجام گناه و خطا را دارد از ارتکاب آن خوددارى کند.

سؤال: آیا تخریب آثار بزرگان مکه و مدینه به دست وهابیت صحت دارد؟
جواب: وهابیان در سال 1218 ه .ق پس از مسلّط شدن بر مکه، تمام آثار بزرگان دین را تخریب نمودند. 
v