5. حاشر: «و در قيامت مرا «حاشر» ناميده كه مردم بر قدم من محشور مىشوند...» یعنی در محشر، مردم پس از رسول خدا (ص) محشور می شوند. (4)
6. موقف: «و نيز مرا موقف ناميده كه مردم را در برابر خدا برای حساب، نگه می دارم» 7. عاقب: «و مرا عاقب ناميده كه در پس همه پيامبران آمدهام و پس از من پيامبرى نخواهد بود و مرا پيامبر رحمت و پيامبر توبه و پيامبر محبت قرار داده...»
8. مقفی: «و نيز مقفّى ناميده است كه پس از همه پيامبران آمدهام...» ایشان در ادامه فرمودند: «و من قيّم و كامل و جامع هستم و خداوند بر من منّت نهاده و گفته است: يا محمّد! خداوند بر تو درود مىفرستد و من هر پيامبرى را به سوى امتش با زبان آنان فرستادم و تو را به هر سرخ و سياهى از خلق خود فرستادهام و تو را با رعب [در دل دشمنان] پيروز كردهام كه كسى را با آن پيروز نكردهام و غنيمت [جنگى] را براى تو حلال كردهام و به كسى پيش از تو حلال نكرده بودم و به تو و امّت تو گنجى از گنجهاى عرشم را دادهام كه همان فاتحة الكتاب و آيات پايانى سوره بقره است و براى تو و امّت تو همه ی زمين را سجده گاه و خاك آن را پاك كننده قرار دادهام. تو را با ياد خودم هم رديف قرار داده ام، تا كسى از امّت تو مرا ياد نكند، مگر اينكه تو را هم همراه با من ياد كند، خوشا به حال تو و امّت تو اى محمد!» (5)
پیامبر بشارت و بیم دهنده
گروهی از یهودیان خدمت حضرت رسول (ص) آمدند و سؤال کردند که: به چه سبب تو را محمد و احمد و ابوالقاسم و بشیر و نذیر و داعی نامیده اند؟
فرمودند: مرا «محمد» نامیدند زیرا که در زمین مورد ستایش قرار گرفتم؛ و «احمد» نامیدند برای آن که مرا در اسمان ستایش می کنند؛ و «ابوالقاسم» نامیدند برای آن که حق تعالی در قیامت، بهشت و جهنم را به سبب من قسمت می نماید، پس هر که کافر شده است و ایمان به من نیاورده است از گذشتگان و آیندگان به جهنم می فرستد و هر که ایمان آورد؛ به من و اقرار نماید به پیغمبری من، او را داخل بهشت می گرداند؛ و مرا «داعی» خوانده است برای آن که مردم را دعوت می کنم به دین پروردگار خود؛ و مرا «نذیر» خوانده است برای آن که می ترسانم به آتش هر که را نافرمانی من کند؛ و «بشیر» نامیده است برای آن که بشارت می دهم مطیعان خود را به بهشت.» (6)
نام رسول خدا (ص) نزد اهل کتاب
بعضی از علما از قرآن مجید چهارصد نام برای آن حضرت بیرون آورده اند. مشهور است که نام آن حضرت در تورات «مودمود» است و در انجیل «فارقلیط» یا «بارقلیطا» و در زبور «فارقلیط.» (7)
مرحوم علّامه شعرانىّ در كتاب اثبات نبوّت، ص 241 مى گوید: «حضرت مسيح (ع) بشارت به آمدن «فارقليط» داد و اين لغت يونانى است و در اصل «پِرِكليتوس» است، كه چون وارد زبان عربی گشت، تبدیل به «فارقليط» شد و پركليتوس كسى است كه نام او بر سر زبانها است و همه او را ستايش می كنند و معنى «أحمد» همين است. و نزد اين بنده، كتاب لغت يونانى به انگليسى هست، آن را به آشنايان زبان انگليسى نشان دادم، گفتند:
«پركليتوس» را به همين معنى ترجمه كرده اند، حتّى معنى تفضيلى كه در «احمد» است (يعنى ستوده تر) و در محمّد نيست از كلمه «پركليتوس» يونانى نيز فهميده مىشود... به عقيده ما ترجمه أوّل صحيح است، و در قرآن فرموده است: «وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ» (8) (و [در انجیل] به رسولی بشارت دادم که بعد از من می آید و نامش احمد است.)» (9)
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
